Reading of the Word of God
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
I am the good shepherd,
my sheep listen to my voice,
and they become
one flock and one fold.
.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
Jeremiah 7,23-28
My one command to them was this: Listen to my voice, then I will be your God and you shall be my people. In everything, follow the way that I mark out for you, and you shall prosper. But they did not listen, they did not pay attention; they followed their own devices, their own stubborn and wicked inclinations, and got worse rather than better. From the day your ancestors left Egypt until today, I have sent you all my servants the prophets, persistently sending them day after day. But they have not listened to me, have not paid attention; they have deliberately resisted, behaving worse than their ancestors. So you will tell them all this, but they will not listen to you; you will call them, but they will not answer you." Then you are to say to them, "This is the nation that will neither listen to the voice of Yahweh its God nor take correction. Sincerity is no more, it has vanished from their mouths.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
I give you a new commandment,
that you love one another.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
The prophet Jeremiah takes almost literally the exhortation of Moses: "Obey my voice!" (v. 23). Unfortunately, as often happened to the people of Israel and happens to us, it is easy to not listen. This happens when we put our confidence in our own beliefs and habits. In these moments one does not rely on the Lord, who, however, does not cease to send his prophets to shake the deafness of the ears and the hardness of the hearts of the Israelites. And here is the turn of Jeremiah. The Lord knows it will be hard for them to listen: "So you shall speak all these words to them, but they will not listen to you. You shall call to them, but they will not answer you" (v. 27). God notes our weakness, our stubbornness. But he does not resign. He continues to have the ambition to change our hearts, to open our minds, to make us share in his thoughts and his own work. And to change us, he also uses hardness. So, he asks Jeremiah to speak to the people clearly without hiding anything. The insistence of the Lord to send the prophets is similar to the parable of the sower who never ceases to go out and sow everywhere in the hope that the seed not only take root but bear abundant fruit. This passage concerns us closely. Let us be careful to listen to the voice of the Lord, to keep it in our hearts and put it into practice. It is in this way that the Lord has chosen to establish his kingdom.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
