Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
This is the Gospel of the poor,
liberation for the imprisoned,
sight for the blind,
freedom for the oppressed.
Alleluia, alleluia, alleluia
Luke 21,29-33
And he told them a parable, 'Look at the fig tree and indeed every tree. As soon as you see them bud, you can see for yourselves that summer is now near. So with you when you see these things happening: know that the kingdom of God is near. In truth I tell you, before this generation has passed away all will have taken place. Sky and earth will pass away, but my words will never pass away.
Alleluia, alleluia, alleluia
The Son of Man came to serve,
whoever wants to be great
should become servant of all.
Alleluia, alleluia, alleluia
Jesus came to save us from all slavery, even from what we can call resignation to Evil. With Jesus' coming into the world, the new time of liberation from evil and the establishment of salvation has begun. Jesus is the dawn of a new world: his life, his love, his miracles, his resurrection are those buds that manifest the new springtime in human history. That is why he exhorts the disciples: "Then he told them a parable: 'Look at the fig tree and all the trees; as soon as they sprout leaves you can see for yourselves and know that summer is already near." Reading the Gospel and contemplating Jesus' work, we know that a new world has already begun, that of Jesus. And looking also at the many signs of love, perhaps as small as buds, we see in them already present and working the new future, the one outlined by the Gospel, that Jesus continues to make mature and grow. We could say that Jesus brought God's future into the world. Where love germinates, where forgiveness is manifested, where mercy grows, where dialogue is practiced and peace is established, there the shoots of God's kingdom have blossomed. By perceiving them, each one is called to make signs of love sprout in his or her own heart and life. Thus we hasten the full advent of his kingdom. Jesus guarantees that these words of his are steady, steadier than heaven and earth. The Gospel of love, in fact, is the true rock, the true foundation on which to build one's own life and that of the whole world.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
