Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
The Spirit of the Lord is upon you.
The child you shall bear will be holy.
Alleluia, alleluia, alleluia
Matthew 13,36-43
Then, leaving the crowds, he went to the house; and his disciples came to him and said, 'Explain to us the parable about the darnel in the field.' He said in reply, 'The sower of the good seed is the Son of man. The field is the world; the good seed is the subjects of the kingdom; the darnel, the subjects of the Evil One; the enemy who sowed it, the devil; the harvest is the end of the world; the reapers are the angels. Well then, just as the darnel is gathered up and burnt in the fire, so it will be at the end of time. The Son of man will send his angels and they will gather out of his kingdom all causes of falling and all who do evil, and throw them into the blazing furnace, where there will be weeping and grinding of teeth. Then the upright will shine like the sun in the kingdom of their Father. Anyone who has ears should listen!
Alleluia, alleluia, alleluia
Look down, O Lord, on your servants.
Be it unto us according to your word.
Alleluia, alleluia, alleluia
Once back home, the disciples ask Jesus to explain the parable of the weeds of the field. There are moments of intimacy between Jesus and the disciples in which it is easier to ask questions and confide in him. We can liken these moments to those that every community experiences when it gathers together in common prayer. Jesus is present wherever two or three gather in his name. Listening to the Word of God as a community has a particular value and grace, given precisely in Jesus' presence. John stresses the sense of friendship as he records Jesus saying to the disciples: "I do not call you servants* any longer... because I have made known to you everything that I have heard from my Father" (Jn 15:15). Friendship with Jesus allows us to enter into a deeper understanding of the Gospel's meaning. Jesus' himself explains to the disciples that both the good seed and the weeds grow together. The history of men and women is one. God has come to direct it towards the Kingdom. Weeds, that evil, are present in the world and in the hearts of believers as well as in the community of the disciples. Good and evil dwell in every people, culture, community and heart. While during the course of history - that which we are living - patience is required. At the end, there will be the reaping that is the time of judgement and separation. In the Lord's heart there is always hope that the weeds will transform into grain, a transformation for which we all have responsibility. Believers need to work to transform the weeds that surround them. They will be able to do it if at the same time they will transform those weeds which are in each of them. And at the end of history, together with all righteous we will be able to shine like the sun in his kingdom.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
