Remembrance of Saint Pancratius (+304), who died a martyr for the love of the Gospel when he was 14 years old. Prayer for younger generations so that they may meet the Gospel and the Lord Lees meer
Remembrance of Saint Pancratius (+304), who died a martyr for the love of the Gospel when he was 14 years old. Prayer for younger generations so that they may meet the Gospel and the Lord
Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
You are a chosen race,
a royal priesthood, a holy nation,
a people acquired by God
to proclaim his marvellous works.
Alleluia, alleluia, alleluia
John 16,12-15
I still have many things to say to you but they would be too much for you to bear now. However, when the Spirit of truth comes he will lead you to the complete truth, since he will not be speaking of his own accord, but will say only what he has been told; and he will reveal to you the things to come. He will glorify me, since all he reveals to you will be taken from what is mine. Everything the Father has is mine; that is why I said: all he reveals to you will be taken from what is mine.
Alleluia, alleluia, alleluia
You will be holy,
because I am holy, thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
"I still have many things to say to you, but you cannot bear them now." There is no rebuke in these words. Jesus thinks that the disciples are not able to bear the full weight of the Gospel. The Gospel certainly does not require wise or intelligent people, nor is Jesus looking for powerful, strong people to entrust them with his mission. Rather he seems to be doing just the opposite. His word is not a lofty doctrine or a complex ideology that only a few are able to understand or deepen. From his teaching flows a simple and strong energy that fills the hearts of those who receive it and transforms their lives. Everyone can welcome and live the Gospel. It is a strong word, full of energy, overflowing in mercy. The disciples are asked only to allow this word to work and not to hold it back, not to put obstacles to it. The Holy Spirit "will guide [you] into all the truth," says Jesus. It will be the Spirit that will make us discover the limits and banalities of our narrow visions. The Spirit frees us from our pettiness, closures and avarice. If we let the Spirit guide us, we will discover future things, meaning that we will be able to dream for a different tomorrow for the world. The Spirit is the source of life and inspiration. The Spirit makes the disciples be craftsmen of the common future for all peoples that Jesus came to open on earth. Father Aleksandr Men', a priest killed in Moscow at the beginning of the Nineties, said that we are still at the beginning of understanding the Gospel, that we need to understand many words in all their depth. And John XXIII years before and close to death said: "It is not the Gospel that changes, it is us who start to understand it better." This is the work of the Spirit still today and throughout generations.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
