Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
The Spirit of the Lord is upon you.
The child you shall bear will be holy.
Alleluia, alleluia, alleluia
John 6,30-35
So they said, 'What sign will you yourself do, the sight of which will make us believe in you? What work will you do? Our fathers ate manna in the desert; as scripture says: He gave them bread from heaven to eat.' Jesus answered them: In all truth I tell you, it was not Moses who gave you the bread from heaven, it is my Father who gives you the bread from heaven, the true bread; for the bread of God is the bread which comes down from heaven and gives life to the world. 'Sir,' they said, 'give us that bread always.' Jesus answered them: I am the bread of life. No one who comes to me will ever hunger; no one who believes in me will ever thirst.
Alleluia, alleluia, alleluia
Look down, O Lord, on your servants.
Be it unto us according to your word.
Alleluia, alleluia, alleluia
"What must we do to perform the works of God?" Jesus reproached the crowds for seeking only their own satisfaction. Jesus responds to their request and pointed to one needed thing only: to believe in the one sent by God. But the crowd insists; perhaps they wanted Jesus to solve the problem of food not just for the five thousand who had just benefited from the miracle, but for the entire people of Israel as it happened at the time of the manna. Jesus responds to their insistence and says that it was not Moses who gave them the bread from heaven, but "it is my Father who gives you the true bread from heaven. For the bread of God is that which comes down from heaven and gives life to the world." However the hard hearts and minds of Jesus' listeners did not allow then to deeply understand Jesus' words. The starting point of their understanding is themselves, their needs and instincts. They do not understand what Jesus truly wants to say. This happens to us when we do not enter deeply into the words of the Gospel because we listen to them from our viewpoint rather than from what they really want to tell us. A "spiritual" reading of the Bible is needed, a reading done within a prayerful state and openness of heart. Sacred Scripture must be listened to with a heart open to being touched by the Lord. Without prayer we risk having only our egos in front of us and not the Lord speaking to us. Without the community of brothers and sisters, our "I" precludes us the wide dialogue for which the Bible was written. Jesus does not withdraw from their request and says even more clearly: "I am the bread of life. Whoever comes to me will never be hungry, and whoever believes in me will never be thirsty." It is a solemn and typical affirmation of the Gospel of John: it shows Jesus' divine origin. Browsing the pages of the fourth Gospel we see that Jesus employs many concrete images to make us understand the greatness of his love for us. He is the true bread, the true life, the truth, the light, the gate, the good shepherd, the vine, the living water...he is the resurrection.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
