Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
The Spirit of the Lord is upon you.
The child you shall bear will be holy.
Alleluia, alleluia, alleluia
James 4,1-10
Where do these wars and battles between yourselves first start? Is it not precisely in the desires fighting inside your own selves? You want something and you lack it; so you kill. You have an ambition that you cannot satisfy; so you fight to get your way by force. It is because you do not pray that you do not receive; when you do pray and do not receive, it is because you prayed wrongly, wanting to indulge your passions. Adulterers! Do you not realise that love for the world is hatred for God? Anyone who chooses the world for a friend is constituted an enemy of God. Can you not see the point of the saying in scripture, 'The longing of the spirit he sent to dwell in us is a jealous longing.'? But he has given us an even greater grace, as scripture says: God opposes the proud but he accords his favour to the humble. Give in to God, then; resist the devil, and he will run away from you. The nearer you go to God, the nearer God will come to you. Clean your hands, you sinners, and clear your minds, you waverers. Appreciate your wretchedness, and weep for it in misery. Your laughter must be turned to grief, your happiness to gloom. Humble yourselves before the Lord and he will lift you up.
Alleluia, alleluia, alleluia
Look down, O Lord, on your servants.
Be it unto us according to your word.
Alleluia, alleluia, alleluia
James' words describe the tragic fruits of false wisdom. The desire to possess is so dangerous that it leads to killing. Envy leads to fighting one another. The narcissism of a navel gazing community deprives prayer of its strength: "You ask and do not receive, because you ask wrongly." Whoever allows themselves to be led by the spirit of this world removes themselves from God-to the point of hating him, notes James. And they commit real adultery. Jesus teaches us how to be before God and before our fellow brothers and sisters: "Learn from me that I am meek and humble of heart." (Mt 11:29) To humble oneself before the Lord means recognizing one's misery and sin: "Lament and mourn and weep," writes James. Whoever has this spirit knows how to draw close to the Lord, and while they do, they discover that the Lord has already come close to them, to touch their hearts and save them. Recognizing our debt to God helps us recognize what we owe in love to our brothers and sisters. James puts us on alert for bad speech, quarrelling, hateful judgment, defamation and slander: all of which is born from our removal from God and, often, from the diabolic temptation to take his place or at least to put ourselves the centre of everything. We know how easy it is to judge, to look for the beam in someone's eye. James clearly says to whoever falls foolishly into this prideful and scornful attitude: "But who are you to judge your neighbour?" And he reminds us that the love of God and of neighbour is the essence of the Law and the way of salvation. We are free to love always, so that it frees us from the prison of judgment which poisons our hearts and often deforms and distances the other and makes us unable to love one another.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
